Czy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana wypełnia Jego oczekiwanie wyrażone w objawieniach Rozalii Celakówny?
Uroczysta proklamacja Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana dokonana została 19 listopada 2016 r. w krakowskich Łagiewnikach przez biskupów polskich w obecności Prezydenta RP, wysokich przedstawicieli parlamentu i rządu oraz ok. 200-tysięcznej rzeszy wiernych z całej Polski. Okazją do tego było zakończenie obchodów jubileuszu 1050-lecia chrztu Polski. Jednak ten Akt wciąż wzbudza kontrowersje. Najczęściej podnosi się zastrzeżenie, że nie był to rzeczywisty Akt intronizacji, jakiego żądał Pan Jezus w objawieniach danych Służebnicy Bożej Rozalii Celak († 1944).
Wskazywać miałyby na to rzekomo następujące fakty: brak formalnego nazwania tego wydarzenia aktem intronizacji (zamiast tego enigmatyczne mówienie o królowaniu Chrystusa w polskim narodzie), unikanie tytułu „Chrystus Król Polski”; odczytanie Aktu przez przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski abpa Stanisława Gądeckiego (powinien to uczynić Prezydent Polski jako realnie sprawujący najwyższą władzę); brak obecności wszystkich biskupów. Podnosi się także kwestię, że zarówno treść aktu, jak i przebieg uroczystości zostały narzucone liderom ruchów intronizacyjnych. A ponadto zabrakło zewnętrznych, trwałych oznak intronizacji w postaci jakiegoś monumentu, przedstawiającego Chrystusa Króla Polski w piastowskiej koronie.
Mając na względzie tylko te najważniejsze zastrzeżenia, niektórzy wprost upowszechniają tezę, że nie była to żadna intronizacja, lecz spisek przeciwko niej (zob. M. Krajski, „Spisek przeciwko Intronizacji”, Warszawa 2017). Inni autorzy w sposób bardziej umiarkowany uznają ten narodowy Akt jedynie za częściową intronizację. Twierdzą np., że nastąpiła intronizacja bez intronizacji (J. Mazur, „Polacy oddali pokłon Królowi. O Jubileuszowym Akcie Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana. Szkic religijno-społeczny”, Częstochowa 2017, s. 84).
Fragment artykułu pochodzący z Miesięcznika Egzorcysta nr 71