Upór i waleczność Prawa i Sprawiedliwości w sprawie reformy Sądu Najwyższego jest ważną lekcją dla katolików i konserwatystów w Polsce. Ale nie jest to lekcja, z której można i należy wyciągać wnioski pozytywne dla partii rządzącej obecnie w Polsce.
I nie chodzi mi o to, czy reforma jest słuszna czy nie, czy powinna zostać wprowadzona czy nie, o to, czy jest ona krótko czy długoterminowa, i nawet nie o to, co o niej powiedzą czy napiszą unijni politycy. To wszystko piana medialna. O wiele istotniejsze jest, co innego: pokazanie prawdziwych, a nie deklarowanych priorytetów.
Otóż, tak się składa, że gdyby Prawo i Sprawiedliwość wykazało, choćby połowę takiej determinacji, jak w sprawie Sądu Najwyższego w kwestii obrony życia, to w Polsce nie ginęłoby już legalnie żadne dziecko. Niestety, co jest ważnym sygnałem, priorytety są inne. Życie nienarodzonych nie jest dla PiS istotne, na tyle, żeby cokolwiek ryzykować.
Ale już zmiana Sądów jest taką wartością. Opór społeczny, protesty, awantury, realne podziały nie mają znaczenia, gdy podejmie się decyzję, by coś zmienić. Obecne działania doskonale pokazują, że przeszkodą w uchwaleniu nowego lepszego prawa za życiem wcale nie była obawa przed oporem społecznym czy podziałami społecznymi (bo teraz to nie przeszkadza), a zwyczajny brak woli politycznej. Warto o tym pamiętać.
Tomasz P. Terlikowski
