W świadectwach niektórych autorów, posługujących modlitwą o uzdrowienie pamięci, nierzadko brakuje mistycznej wizji naszego życia poddanego we wszystkim Duchowi Świętemu. A ich miejsce zajmują często zapożyczenia z terapii psychologicznej.
Niezwykle rozrosła się literatura na temat uzdrowienia pamięci (często używa się także zwrotu „uzdrowienie wspomnień”). Podaje się w niej liczne przykłady uzdrowień oraz skuteczności modlitwy o uzdrowienie. Jednakże tylko niektóre publikacje wyjaśniają sens teologiczny tej praktyki. Jeszcze rzadziej spotkać można publikacje osadzone na chrześcijańskiej wizji człowieka (antropologii chrześcijańskiej). Sama skuteczność nie jest wystarczającym kryterium określonej praktyki charyzmatycznej
Uzdrowienie naszego „ja”
W literaturze teologicznej z zakresu duchowości chrześcijańskiej istotnym punktem wyjścia jest biblijna wizja człowieka. Pismo Święte ukazuje człowieka jako jedność ciała i ducha. Według terminologii biblijnej człowiek jest i ciałem, i duchem (nie tylko ma ciało i ducha), dlatego uzdrowienie jednej ze sfer dotyczy jego jako całości. Warto przypomnieć w tym miejscu, że na ludzką naturę (osobę) składa się m.in.: rozum, wola, pamięć, wyobraźnia, uczucia, sfera władz psychicznych, duchowych, fizycznych. Mając to na uwadze, teolog, który ma wykształcenie klasyczne, będzie się starał określone „poziomy” ludzkiej egzystencji przyporządkować naturze ludzkiej, a ściślej – ukazać je na tle ludzkiej osoby integralnej. Tak jest z kwestią uzdrowienia pamięci (wspomnień). Jeśli zapytamy: „Gdzie w osobie ludzkiej znajduje się sfera wspomnień?”, wówczas pojawi się odpowiedź, że w pamięci. Ta odpowiedź nie jest jednak pełna, gdyż człowiek jako osoba pamięta i ciałem, i duchem – całym sobą. Stąd i uzdrowienie pamięci oznacza dla każdej osoby coś innego. Nie sposób wyczerpać tu tak obszernego zagadnienia, ale warto przestrzec osoby posługujące modlitwą o uzdrowienie tej sfery, by nie zawężały działania łaski tylko do jednego z obszarów psychiki lub ducha.